Veel dingen in het leven gebeuren maar één keer en daar is niets om spijt van te hebben. Alleen jij kunt je teleurgesteld voelen als Maatschappelijke begeleiding waarvan je verwacht dat het geweldig is, andersom gebeurt. Dit is een veel voorkomende gedachte die velen van ons delen en het is iets dat het kwellende effect wordt genoemd. Als we weten dat we altijd iets kunnen bereiken wat we echt willen, maar op de een of andere manier gebeurt het nooit zoals verwacht, dan voelen we ons teleurgesteld. Dit kan behoorlijk verwoestend zijn, omdat teleurstelling betekent dat we nog meer geld en tijd besteden aan iets waar we al controle over hebben. Bovendien doet het gevoel van onvervuldheid ons ook afvragen of we al onze plannen in ons leven moeten opgeven.

Er zijn echter andere effecten van een teleurstelling en deze zijn niet zo ernstig. Een teleurstelling kan heel nuttig zijn als mensen hun beperkingen erkennen en bereid zijn zich aan te passen aan de situatie. Maar een plotselinge en ingrijpende teleurstelling kan zelfs zeer schadelijk zijn. Alles hangt af van de redenen waarom de teleurstelling is gebeurd en van de aard en omvang van de opgetreden kalk. Zo is ouder worden vaak een diepe teleurstelling, net als de PUP (polycysteus ovariumsyndroom) en kanker als een teleurstelling. Beoordeling is heel goed nodig bij het omgaan met deze teleurstellingen.

Maar waarom worden mensen dan geconfronteerd met de teleurstelling van de dood? Iedereen wordt geconfronteerd met het feit dat de dood de finaliteit van alle dingen is. Dit is iets dat al is gebeurd en dat er geen leven meer te beleven valt. Wat men ervaart is het gevolg van de finaliteit en dienovereenkomstig gaat men verder.

De belangrijkste reden waarom mensen zich schamen en ontoereikend zijn, is omdat ze geloven dat ze in een bepaald aspect van hun leven hebben gefaald en alleen het gevoel krijgen dat ze een moment in de tijd hebben bereikt. De rol van elke persoon in het leven is om dingen te laten gebeuren in een wereldwijde technologische samenleving. Maar de mannen en vrouwen die zo gedefinieerd zijn, zijn altijd gedaan.

Vele generaties lang is de verwachting van hun kinderen geweest dat ze een nieuw niveau van dienstverlening hebben bereikt, belangrijker dan dat van hun eigen jongere generaties. Zelf heb ik me vaak afgevraagd waarom mijn ouders zo ver van hun eigen familie en vrienden zijn verhuisd om een ​​vervoermiddel voor hen te maken, zodat hun kleintjes kunnen opgroeien in een ondersteunende, aanhankelijke en veilige omgeving voor hen. Waarom zouden ze op een plek wonen waar de Schoenen in een oogwenk tegen het huis zouden vliegen? Waarom zou ik in een koud ziekenhuis moeten wachten, alleen maar omdat ik zo dankbaar was dat mijn ouders zijn getrouwd in een omgeving die veiliger en meer ondersteunend is voor kinderen? Dit was niet goed genoeg voor onze situatie.

Deze manier van denken is een zeer verkeerde en gebaseerd op een verkeerde premisse. Mensen willen bij elkaar blijven, maar stuiten soms op problemen met het menselijke onvermogen om een ​​gemeenschappelijke basis te vinden. Voor oude koppels kunnen er vele redenen zijn waarom ze hebben moeten lijden onder de pijn en teleurstelling van het samen doorstaan ​​van een teleurstellend leven. Voor veel mensen is er een zeer pijnlijk afscheid geweest, een pijnlijk afscheid waardoor ze tijdelijk hun ogen moesten sluiten en vergeten. Tijdens deze tijden van rouw is de hele aard van de relatie in de schaduw gesteld.

Het lijkt mij dat de eerste schok tijdens de rouwperiode is om de deur van de relatie nog meer open te zetten. Veel mensen nemen tegenwoordig onmiddellijk contact op met hun familievrienden wanneer ze te weten komen over de verloren familieleden en vrienden en beginnen hun tijd samen ten volle te benutten. Degenen die een moment hebben gehad om hun vrede te sluiten over het verlies en hun vertrouwen in de andere persoon in communicatie opnieuw te bevestigen.

Sur statist psychotherapie is zeer uitgebreid gebruikt om religieuze en andere vormen van verdriet aan te pakken. In praktische toepassing kan het worden gebruikt om de lyrische aard van rouwverwerking te overwinnen. dwingende situaties kunnen worden verminderd door herwaardering en door deze te overwinnen met nieuwe liefde en vertrouwen jegens de persoon die er niet meer is. Het is niet eens zo belangrijk wat het herstel van de overledene is. Het belang van de stervende staat voorop. Het vegen van de overleden vader of moeder van hun kinderen is natuurlijk niet aan te raden, maar begraaf de familiewaarden, de volgende zijn de belangrijkste:

o Eerlijkheid. Er bestaat niet zoiets als een geheim dat voor de directe familie kan worden bewaard. De familie moet volledige toegang krijgen tot informatie over de emotionele toestand van het overleden familielid.

o niet-beschikbaarheden. Hoewel broers en zussen een vreugde en een genot zijn om te zien en mee te praten, kunnen ze erg terughoudend zijn om je persoonlijke innerlijke gevoelens aan hen te onthullen en hoogstwaarschijnlijk zullen ze weigeren je te vergezellen bij fysieke herdenkingsactiviteiten. Maar maak ze comfortabel in uw aanwezigheid.

o de stamboom. Als er geen stamboom is, kan een informele benadering worden gevolgd, maar zorg er ook voor dat alle informatie over de familieleden wordt samengevat en dat uw welkom openlijk wordt aanvaard.

o excuses.

Gebruikt als een proces om de professionele/persoonlijke vaardigheden en effectiviteit van de betrokken mensen te vergroten, biedt het coachingproces een leerproces voor deze mensen om deze vaardigheden te ontwikkelen, maar ook om een ​​gevoel te krijgen voor hun toekomstig potentieel. De coach faciliteert en maakt het tweerichtingsproces mogelijk waarbij de te coachen persoon, eventueel een ouder of collega of zelfs een ander lid van het team of de organisatie, het gesprek aangaat

Zonder effectieve coaching is effectief leren moeilijk, aangezien het voor de leerling heel moeilijk kan zijn om veranderingen aan te passen, aangezien hij of zij op dit moment geen referentie zou hebben om de verandering te motiveren en te leiden, en alsof de leerling de kloof in vaardigheid kan identificeren, het effect is dat het voor de leerling moeilijk kan zijn om het proces steeds opnieuw te beginnen in plaats van er steeds opnieuw aan te beginnen.

Veel mensen ervaren in hun persoonlijke leven de vele jaren die ze hebben geleefd en voelen zich ontmoedigd en rusteloos. Ze voelen een leegte en niet-zenuwachtige gevoelens, of onderpresteren, en vragen zich vaak af waarom ze dat 'ding' missen waar ze zo hard voor hebben gewerkt en het misschien gewoon helemaal niet hebben.

Wanneer zulke mensen de beslissing nemen om hun eigen leerproces in handen te nemen door een coach in te huren, is het eerste wat de coach doet, de persoon helpen te beseffen dat het mogelijk is om:

Veel mensen kunnen voelen wat ze missen, maar niet iedereen kan tegelijkertijd in die zogenaamde leegte zien, voelen.

En dus denkt de persoon dat zijn/haar zoektocht naar zelfverbetering zinloos is omdat 'het niet werkt, ik ben hier eerder geweest en ik heb gefaald voordat jij het zelf doet en ik kan het niet nog een keer doen'

Die persoon heeft, tot verbazing van de coach, de mentaliteit dat de vaardigheden, kwaliteit of techniek om te verbeteren of te vergroten niet werken, gewoon niet voor hem werkt op dit moment, zodra hij deze beslissing neemt. Het is echter mogelijk dat de persoon hiaten heeft die moeten worden opgeruimd, meestal gerelateerd aan persoonlijkheidsstijl, isolatie en emotionele klachten, welsprekende inzichten adviseur, omgevingen, strafregisters, jeugdtrauma's, juridische en financiële problemen, statistieken, milieu, druk op gezondheid en welzijn en nog veel meer.

Het is dus mogelijk dat de persoon met zijn eigen antwoorden komt om zijn eigen manier te vinden om met de bestaande situatie om te gaan, wat voor hem in zijn specifieke situatie een probleem kan zijn en ook problemen op het werk- of werknemersniveau met zich mee kan brengen die groter zijn dan zijn een. Hij kan zelfs moeilijkheden ondervinden bij het navigeren door de moeilijkheden die zich voordoen en vaak is de reden waarom de persoon er niet in slaagt vooruit te komen, dat sommige van de uitdagingen op de werkplek zich op een ander niveau bevinden dan in zijn privéleven daadwerkelijk wordt aangepakt.

Wat er nu tijdens het proces gebeurt, is dat de persoon in feite zijn weg wil voelen, het antwoord in zijn geest, in zijn gevoelens wil vinden en de beste manier wil vinden om vooruit naar hem toe te gaan. Zal dit moment van zelfrealisatie plaatsvinden als de coach de persoon vraagt ​​wat hij niet heeft bereikt in hun relatie, in hun vroegere situaties of van wat hij door de coaching heeft geleerd? Het proces begint met voortbouwen op de sterke punten, waarden, overtuigingen, leerstijl en identiteit van de persoon, zodat de persoon de vaardigheid kan begrijpen om zijn persoonlijk ontwikkelingsplan te ontwerpen, met eigendom van de verschillende modaliteiten die inherent zijn aan de manier waarop elk individu informatie en verwerking en gebruiken, maar ook om beter gebruik te maken van de kansen die zich zeker zullen voordoen als het plan wordt uitgevoerd.

Coaching is geen vorm van escapisme, zoals de anderen die ook proberen hun cliënten te helpen om te gaan met een dringend probleem of uitdagingen op het werk. In de processen die je volgt, zullen coaches niet 24/7 bij je zijn en de enige overgebleven optie is om contact met hen op te nemen als je andere problemen op het werk wilt aanpakken of om hulp thuis of bij een andere professional te krijgen niveau door fysieke beperking of extra gebruik.